zoals een amazone hebt gij maar één borst maar gij vecht nietgij zijt een grage Gargariër, een strijdloze tijdsloze lijder
uw ring is gebroken, een gebruik dat gij mist.
soms komen ze nog op visite, in paren zitten ze op hun paarden
de rit is een ritueel, ze hebben aanzien, hun stand doet veel.
en gij zet koffie, de ochtend ruikt.
maar gij, gij zijt een prutser, een sukkel met een rammelend hart
dat ze proberen te breken, de kerk, niet in het midden.
het enige wat gij kunt is haar aanbidden
en hopen ooit te kunnen zijn als haar, zodat ze eindelijk,
na uw heldhaftigde dood uw berschermhelm kunnen afnemen
en uw schoonheid zien
(Bij de bekendmaking van stadsdichter werd er een gedicht gebruikt over de Tet van Turnhout, omdat ik dit gedicht helemaal niet geschreven had en omdat ook wel een slecht gedicht was, heb ik besloten een eigen gedicht te schrijven over de Tet, die eigenlijk 'de Sfeer' heet)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten