Artikel in Suiker

Vanaf vandaag te vinden in de Kempen: de nieuwe Suiker met een interview over het einde der tijden.

Lees hier alle stadsgedichten
Lees hier het artikel op Gazet van Turnhout

Traagkassa (Elä hättäile)

Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor supermarkten. Mijn verzameling boodschappenlijstjes is daar één gevolg van, een ander gevolg is dat ik in andere landen altijd naar de supermarkt wil, ook als dat niet echt nodig is.

Sinds het begin van het ‘marktonderzoek’ is de supermarkt hard veranderd (het super-marktonderzoek dus). Sinds ‘wetenschappers’  hebben ontdekt dat je trager wandelt als je trage muziek hoort zijn ze in supermarkten alleen nog trage liedjes gaan spelen. Supermarkten willen dat je zo lang mogelijk in hun winkel blijft ronddwalen omdat je dan meer zou kopen. Niet enkel de muziek speelt daarin een rol maar ook een ‘gezellige inrichting’ en om de zoveel jaar alles eens op een andere plaats zetten zodat je weer moet gaan zoeken en alle gangen moet aflopen dragen hiertoe bij.

Supermarkten willen je dus alle gangen laten aflopen en je zoveel mogelijk etaleren. Supermarkten willen dat je op het ritme van trage muziek de rekken afloopt. Dat trage geldt echter niet voor één plaats in de supermarkt: de kassa. In tegenstelling tot de rekken wil de supermarkt dat je zo snel mogelijk door de kassa gaat. Je mag kiezen zolang je wil maar betalen moet je snel.

We hebben snelkassa’s (maximum 10 stuks), selfkassa’s en de selfscan. Bij deze laatst loop je in de winkel zelf rond met een scanner en scan je alles voor je het in je winkelkarretje legt. Hierdoor spaar je tijd uit en kun je je budget beter in het oog houden. Of dat is toch wat ze je willen laten geloven. De waarheid is natuurlijk dat de grootste drijfveer om dit te doen een besparing op personeelskosten is. Een besparing die vooral verdwijnt in de winst van de supermarkt en niet in prijsverlagingen.

De supermarkt is een etalage van het kapitalisme. Aan de hand van een supermarkt zou je veel informatie over de maatschappij waarin deze zich bevindt kunnen halen. Dat ze daar maar eens een onderzoek naar doen.

Eigenlijk is heel bovenstaand stuk een inleiding tot iets dat ik deze zomer in Finland zag. Een supermarkt bood daar in plaats van snelkassa’s een soort van ‘traagkassa’s’ aan. Aan deze kassa ging alles veel trager. Je mocht er een gesprekje doen met de kassierster, je kreeg tijd om al boodschappen rustig uit en in te laden zonder dat iemand je slechtgezind je aankeek omdat je zo traag ging. Tijdens het wachten kon je even gaan zitten op de daarvoor voorzien stoeltjes. Onthaasting op zijn best.

Natuurlijk probeert de supermarkt gewoon op een creatieve manier meer (vooral oudere) klanten te bereiken op die manier  en probeert zo zijn winst op te drijven. Maar als ik moet kiezen tussen een trage kassa of een selfscan, dan zal de keuze snel gemaakt zijn. Waar wachten de Belgische supermarkten nog op?

 

Maandagochtend

(foto: Dries Segers)

 

Een man schuurt zijn baard met een bankkaart
een hond met drie poten loopt voor mij
Ik heb je gekust maar weet niet meer waarom

Bored in Kotka

Deze zomer trok ik door Finland en verbleef ik ook twee nachten in Kotka, een boerengat in het zuid-oosten van Finland, niet ver van de Russische grens. Twee maanden later bezocht ik in Helmond, een boerengat in het zuid-oosten van Nederland, een tentoonstelling van de geweldige fotograaf Martin Parr. In zijn reeks 'Bored Couples' werd deze foto daar ook tentoongesteld, jawel, getrokken in Kotka en als je ooit in Kotka geweest bent weet je hoe veelzeggend de foto van Parr is.

Scootmobiel

De scootmobiel van de man
had dezelfde kleur
als die van zijn jas
zodat het leek
dat hij één geheel was

Iemand nam zijn benen
en plaatste vier wielen
Hop en klaar is kees
nu heeft hij enkel
wat drempelvrees

Interview

Onlangs werd ik geïnterviewd door iemand die voor school een 'kunstenaar' moest interviewen. De slotvraag van het interview was:
 
12) Heb je nog andere verborgen talenten waar mensen niet echt vanaf weten?

Waarop ik niets anders kon antwoorden dan: 'Ik kan heel goed een dinosaurus nadoen.'

 

Stadsgedicht 14: Ik mag je niet breken

Stadsgedicht bij de Beelden in het Stadspark - Turnhout in steen

Ik mag je niet breken

Het duurde lang voor ik wist
hoe eraan te beginnen, het marmer
de rots die jij je had gemaakt
volhardend in de mist

ik streelde je warmer
en zag een arm, een borst
een stuk waarin ik houwen kan
mijn hamer die slaat en zalft

ik mag je niet breken, bij elke slag
hol ik dieper, tot de nerven,
het broos geworden bloos
zichtbaar worden

ik slijp en sla en klief
de splinters vol vonken
terwijl jij me blijft smeken
maar ik mag je niet breken

Stadsgedicht 13: Klaproosstraat 71

Ze heeft alles al gezien
heel de dag panoramabeelden

& 's avonds het nieuws,
opnieuw

ze zet nergens nog
haar tanden in
uitklapnachtkastje

dagen zijn lang
& nachten nog langer
achteraan de gang

verpleegster met snor
slurpt koffie & kijkt op

zoals haar hondje
als ik binnenliep

het oude huis
Klaproosstraat 71

De zoektocht naar het ideale gedicht 1

Laatst liepen Peer en ik langs het kasteeltje te praten over het ideale gedicht. Wat moet een goed gedicht doen? En hoe goed zijn onze eigen gedichten dan?

Om eerlijk te zijn hadden we het eerst over het werk van een collegadichteres die we beiden erg goed vinden maar net niet super. Ze schrijft mooie versjes die vooral op associaties en klanken samenhangen die ze dan ook nog eens goed voordraagt. Het enige dat we konden aanmerken over haar werk is dat het niet echt ontroert.

Als twee oude nostaligische zakken haalden we het gedicht 'Middagmaal' van Sarah Verheyen erbij, een gedicht dat alle hierbovenvermelde eigenschappen ook bevat maar ook nog eens weet te ontroeren en een heel verhaal vertelt aan de hand van één simpele scéne. Dit gedicht, trouwens geschreven toen ze 16 jaar was ofzo, is nog steeds een van mijn lievelingsgedichten.

Middagmaal

Uw handen blijven rusten

Op het houten tafelblad

Ge kijkt mij aan en staart naar buiten

Wendt uw blik en mompelt wat

Stilte. 

Liefde van mijn leven, zo heb ik u graag

Zo lendig en lam

Ge eet van uwen boterham

Overstelpt met problemen

Geven en nemen

Van vier vruchtenconfituur

Uw blik op de muur sinds het uur

Dat ge mijn liefde krijgt

En ge slikt en ge zwijgt

En ik lach.

Melkchocoladehagelslag

Het is natuurlijk die laatste zin de het compleet maakt, die kinderlijk naïeve slotzin die heel de droevige scene die leuke wendig geeft. Maar heel het gedicht is bijzonder, het ritme, de speelse rijm de simpele beschrijvingen.

Ik hou van deze simpelheid. Ik hoef geen zware metaforen die niemand begrijpt en waar studenten letteren later nog hele thesissen over kunnen lullen. Ik hou van simpele poëzie die weet te ontroeren.

In mijn eigen werk probeer ik dit ook vaak, zelden met een goed resultaat maar ik doe pogingen die vaak niet meer dan pogingen blijven. Er zijn enkele gedichten die lezenswaardig zijn volgens die criteria maar veel zijn het er niet. 'Oostenrijkse Lunchpaketten', 'Brillen' en 'Vijverlijven' zijn enkele van de weinige voorbeelden die mijzelf nog weten te ontroeren.

Middle of Nowhere 2

De kusttram is leuk, je ziet het landschap en af en toe de zee. Alleen zit deze altijd veel te vol en moet je bijna altijd rechtstaan. Na 20u rijdt er ook maar eentje om het uur. Het is ronduit belachelijk. In Zweden of Finland kan je om middernacht nog om het half uur een bus pakken naar eender welk afgelegen boerengat maar in België kan je na 22u niet eens nog in Kasterlee geraken (wat dan niet eens zo'n groot boerengat is (O.V.)).

Ook bij het bezoek aan het Zwin was het van dattum. Slechts 5 verdwaalde bussen rijden er per dag naar dit natuurreservaat. Het natuurresevaat op zich is pracht maar de vogelkooien in het begin zijn beschamend. Het is echt zielig om die vogels in zulke kleine verwaarloosde kooien te zien zitten terwijl 100 meter verder er een prachtig stukje natuur is waar ze zouden kunnen rondvliegen.

We zijn ook naar het Paul Delvauxmuseum gegaan. Paul Delvaux is een van de minder bekende Belgische schilders die eigenlijk toch zeer de moeite waard is. Zijn werk doet een beetje aan Margritte en soms ook Dali denken. Hij is een meester in het schilderen van schaamhaar (een kunst op zich)(ik bedoel trouwens niet kleuren van iemands schaamhaar maar schaamhaar schilderen op een doek) en ik hou ook erg van zijn kleurgebruik.

Het ontbijt was trouwens wel goede deze ochtend. Afbakbroodjes met verschillende kazen en nutella en honing en koffie (die de mensen die thee willen ook kunnen drinken) en fruitsap met deze keer wel uitzicht op zee.

Ik sprak vandaag met een strandvisser die een echte doorzetten was. Hij kwam elke ochtend vissen en hij vangt altijd bot.

Middle of nowhere

(uitzicht vanuit onze hotelkamer)

 

Middelkerke in de middle of nowhere aan de kust. God is now here/ god is nowhere.

We slapen in een kleine hotelkamer zonder het beloofde uitzicht op zee in een kamer die er heel anders uit ziet dan op de foto. Buiten twee oude Ikea-glazen en twee rafelige handdoekjes valt er niets te stelen, zelfs geen zeepje.

Er is zelfs geen deurmat om het strand aan af te vegen. Het gordijn is korter dan het raam met een slapstickscene als gevolg.

We stappen als reigers over het strand en rapen schelpjes. We drinken cava uit de Ikeaglazen in het veel te kleine bad. Het bad spoelt de vermoeidheid, het zand en de visgeur uit onze lijven.

We bezoeken Oostende ik zit met Spinvis in mijn hoofd. 'Denken aan jou, denken aan zee'. Ik zit met veel in mijn hoofd. Met wat de zin 'elkaars alibi zijn' uit mijn eigen gedicht 'Zee' nu eigenlijk wilt zeggen. Ik schrijf soms dingen waar ik pas later een betekenis aan geef. Ik ben te dom om mijn eigen intellectueel gezeik te begrijpen.

Zee

we waden in de zee, we baden met twee
het zand op onze voeten, de golven
spoelen het strand

sporen meteen uitgeveegd, het is valavond
en er valt niets te bewijzen
want voor die ene laatste keer

zijn we elkaars alibi
weinig geluk in de casino's
meer met het uitzicht op zee

reclameslogans, de clichés
in onze levens nog even
baden met twee

Als je in de kusttram je plaats afstaat aan een bejaarde kun je er nooit zitten. Ze zouden er evengoed een plaatje 'bejaardenvervoer' op kunnen hangen. De restaurants op de zeedijk zouden op hun beurt het plaatje 'bejaardenveevoer' kunnen krijgen.

Stadsgedicht 12: Fietsersbrug

Nieuw stadsgedicht naar aanleiding van de nieuwe fietersbrug over het kanaal.

Fietsersbrug

Start traag zodat we klinken
als een meer in de ochtend
waar de mist zich langzaam
van de oevers loswerkt

Start traag het wordt stilaan
tijd om niet meer stil te staan
Maak ons los uit het duister
zeg vaarwel, kijk niet om

Neem me mee, over de fietersbrug
de ochtendzon op onze ruggen
neem me mee, uit het zwarte
naar het water

Nieuwe bundel: Haaikoe

Hoera, een mirakel! Uit het brein van Turnhouts vettige twee is een prachtige bundel ontsproten. Wouter 'Peer' van Peer en Wim Paeshuyse zijn aan de slag gegaan met de dichtvorm waar ze het minst van houden: de Haiku:

Beide schrijvers hebben 13 haikus geschreven en deze zijn nu gebundeld in een prachtig klein boekje/ bundeltje, geplooid stukje papier. Het boekje leest als een slinger met op elke kant een haiku of een 'Haaikoe'-illustratie van OOna Mäkelä.

Elke bundel is met de hand geknipt en geplooid en genummerd, hierdoor zijn het ware hebbedingetjes. De bundel is te krijgen in drie kleuren: groen, bruin en rood.

Hij is te koop bij deze twee dichters, bij optredens, op café, in de automaat en op Poëzie in de sloot 4 op 6 september. Bundels kosten 1 euro.

Moerasmonoloog

Vrijdag 10 augustus treed ik op in een prachtig natuurreservaat. Er is zowel een optreden sessie om 15u als om 19u.

Van op een moerboot, een rechthoekige baggerschuit, die op een open moeras ligt in het natuurreservaat Winkelsbroek,zal de Turnhoutse staddichter optreden. Het publiek zit op een dijk te midden het moeras en geniet zo dubbel: van de monoloog en het landschap van turfput met rietkraag en gagel. Gelegenheid tot napraten met drankje.

Het optreden zal uit drie delen van 20 min bestaan, een deel gedichten, een deel comedy en een verhaal.

Inkom 2/3 euro

Lach voor lach

(foto: Jackson Eaton)

Ze kon lachen op vier verschillende manieren,
maar dat wist ik toen nog niet, ik wist toen nog niets
van de liefde, het leven, het met mondjesmaat
voeden van kussen en schijfjes appel.

Lach voor lach leerde ik haar kennen,
slechts één voor één, laagje voor laagje,
kledingstukken
die ik traag losknoopte en ontdeed.

De eerste lach zag ik toen ik haar leerde kennen,
die verlegen ingetogen lach die zich wel strekte
maar net niet uitrekte. Ingehouden als een sporter
voor de spurt, klaar om toe te slaan.

Later, toen we ons hadden blootgegeven
kleedde ik ook haar mond uit, tot de spontane
tandenblootlach tevoorschijn kwam
wanneer ik een grapje maakte in de supermarkt

En dan die gelukzalige lach van toen ze daar lag,
mondhoeken die als haar teentjes opkrulden,
lippen tot lijntjes geperst,
een lach die alles samenspande en -vatte.

Tot slot, de gesloten lach, het geforceerd optrekken
met elkaar, in de herfst die net als de zon
nog even de schijn hoog hield
tot het winter werd.

Zomerhuis in Finland

Zomerhuis in Finland


haar sproeten,
leliebladen op het water
golven buikdansen tegen de rotsen

opa poetst de vis
stompjes verdwijnen
in de opengesneden buik

& meeuwen krijsen

het mes schaart schubben
het troebele water,
een schitterende sterrenhemel

F. Scott Fitzgerald

Fitzgerald kruist mijn weg.

Omdat ik nog steeds onder de indruk ben van 'The Great Gatsby', die ik vorig jaar las, besloot ik vorige maand zijn verhalenbundel 'Tales from the jazz-age' te lezen. Deze bundel was net als zijn bekendste roman heel straf. Ik ben fan.

Kort nadat ik die verhalenbundel uit had kwam er het nieuws dat 'The Great Gatsby' een nieuwe verfilming krijgt. In 3D, met Leo diCaprio en van de makers van Titanic en The Moulin Rouge. Er staat alvast een trailer online en het ziet er nog best goed uit. Ik heb de indruk dat er wel een grote nadruk wordt gelegd op de legendarische feesten van Gatsby en dat het verhaal op de achtergrond blijft. Het is afwachten tot januari om hem te zien.

Vorige week las ik dan weer toevallig het prachtige stripboek 'Parijs' van Dick Matena waar Fitzgerald een leuke bijrol heeft naast Sartre en Hemingway.

Eergisteren begon ik dan weer te lezen in Norwegian Wood van Murakami, waar het hoofdpersonage vertelt dat 'The Great Gatsby' zijn lievelingsboek is en hij het al drie keer heeft gelezen. Het boek zorgt er zelfs voor dat er een vriendschap ontstaat tussen het hoofdpersonage en een oudere student.

En gisteren was ik dan weer op een leuk feestje in jaren 20 stijl. 'Tales from the jazz-age'

Fitzgerald achtervolgt me.
Geweldig.

Asbak van Wilco

De asbak zegt: je bent heel de nacht wakker geweest
en toen ging je naar bed met je donkerste geest
jouw kussen bedekt je wenende oogas
toen de zon al vuur vatte sliep je pas

Je schrijft op de achterkant van roze bestelformulieren
je verhalen die niemand nog plezieren
en ik ben ongerust tot jij terug rust,
tot je demonen zijn geblust

Op mijn kast staan fotos van u, maar ik herken u niet
het is een fantoomschim die ik daar zie
het is een wanhoop die jij daar bouwt
Wat je wilt is niet meer wat je ooit wou

Komende maanden

Volgende maanden staat er weer heel wat te gebeuren. Momenteel komen de exaams eraan en is het even rustig maar na de exaams begin ik druk te werken aan een nieuw verhaal. Ik probeer deze maand nog een eerste versie af te hebben om er dan op een eilandje in Finland enkele weken aan te gaan sleutelen.

In augustus zal ik optreden op een monologenfestival in Turnhout. op 10 augustus zal ik te zien zijn op een 'moerboot'. Op 27 oktober zal ik een comedyoptreden geven op 'Startschot'. Verder zijn er enkel nog enkele Automaat-optredens gepland. Oa. op de Cultuurmarkt Turnhout, in de Deurne en in Nederland.

Ook deze maand verschijnt er waarschijnlijk nog een nieuwe minibundel. 'Haaikoe's' bevat 24 haiku's waarvan ik er twaalf voor mijn rekening heb genomen, Wouter van Peer schreef de andere. De illustraties zijn van OOna Mäkelä en het zal een zeer leuke vormgeving hebben. De bundel komt slechts in zeer beperkte oplage uit en zal aan een spotprijs verkocht worden. Aanrader.

Verder worden er momenteel voorbereidingen getroffen voor Portefeuillepoëzie 3. Een versie die wellicht in kleur zal verschijnen.

En dan is er nog Doolhoofd, het toneel dat ik samen met Stijn van de Wiel maakte, zal volgend seizoen hernomen worden in Turnhout (16&18 okt - tickets Warande) en in Tilburg. Meer locaties en data zullen nog toevoegd worden.

Stadsgedicht 11: De eerste kus

De eerste kus


We hangen ondersteboven aan het hek op de Grote Markt.
Onze knieën rond het smeedmetaal, onze hoofden rustend op de kasseien.
Ik zeg: 'De kerk is precies een ruimteschip, zwevend in een zee van sterren.'

We sluiten onze ogen, tellen tot tien en dan en openen we ze weer.
We wanen ons zwevend in de ruimte. Mijn hoofd tolt rond.
(Hoe harder mijn hart slaat, hoe moeilijker ik het geheim kan houden.)

Daarna lopen we duizelig over het salon van Turnhout.
We zien terug sterretjes voor onze ogen, nu op onze netvliezen.
We lopen wankelend langs de fonteinen, onze jassen nat.

En als ik later alleen in mijn bed lig, onder mijn glow-in-the-dark sterrenhemel.
Speel ik de hele avond terug af in mijn hoofd,
opnieuw en opnieuw als in een eindeloze repeat.

De markt, het hek, de sterren, de fontein, die eerste kus,
het hek, de sterren, die eerste kus.
De sterren, die eerste kus.

(Gedicht naar aanleiding opening Grote Markt Turnhout, werd reeds eerder gepubliceerd in de gelegenheidskrant 'Turnhout Times')

Tijgers

De tijgers (voor E.)


steek ons in apparte kooien
of we eten elkaar op

we zijn elkaars prooien
klauwen rond nek
bek rond hals
halsstarig volhouden

we cirkelen onszelf in slaap
verdoof ons met pijlen

steek ons niet samen
of we eten elkaar op
huid, haar, vacht
hongerig naar de nacht

wij zijn brullende zwijgers
wij zijn de tijgers

(losjes geïnspireerd op Tigers van Stephen Malkmus and the Jicks)

Stadsgedicht 10: De Vitrine

(gedicht naar aanleiding van de tijdelijke Pop-up gallerij in Turnhout. http://www.vitrine2012.be/)

De Vitrine

Je kunt uren in mij gluren,

ik lig onder narcose op de operatietafel
waar ze mij binnenstebuiten keren
ik lig opengesneden en opengereten.

Je kunt in mijn hart zien,
in mijn rommelige, veel te kleine kamers,
het is een kloppend poppenhuis
mijn kleppende deuren staan op een kier.

Kom hier

en spiek in mijn bovenkamer, mijn zolder,
door de kronkelende gedachten,
de gangen met kaders behangen
en bekijk mijn geknutseld kunsthoofd.

ik lig onder narcose op de operatietafel
opengesneden en opengereten
Je kunt uren in mij gluren,
als in een vitrine

Huwelijk

Huwelijk

Dit buffet is een buffer, een eindeloos

lang gerekt deken, een grens

gespreid tussen niemandsland

en far niente

Hier gaan de dagen over
in uitrekkende schaduwen, elastiek
in broeksboorden en wijn sijpelt
koffie over het ijs

Warm en koud, gebonden in het rond

glas wordt geheven, een stoel knalt
een ander valt maar breekt
nog niet

Wat nu Peer?

Symen Gilles en Wouter van Peer zaten backstage naar Ketnet te kijken op de awardsshow voor beste Turnhoutse schrijver. Beiden heren waren geselecteerd in de categorie voor beste blogger maar het was uiteindelijk Wim Paeshuyse die met de prijs ging lopen. Symen en Wouter vonden dit niet erg want het was juist heel erg spannend bij Amika en dan moesten ze niet opstaan. Wim Paeshuyse won trouwens ook de prijs voor beste onofficiële stadsdichter.

Terwijl Wim Paeshuyse geïnterviewd werd door RTV (het programma Bladwijzer) ging Wouter van Peer naar het toilet. Omdat deze laatst genoemde teveel gratis mongolendriehoekjes uit de backstage had gegeten begon hij zowaar te trippen en te hallucineren. Op het toilet dacht deze jonge Turnhoutse nedergod van de kletterende letteren dan zijn piemel veranderd was in een kabouter. De verwarring was te begrijpen, kabouters zijn immers zeer klein en nutteloos.

Veel erger dan deze verwarring was dat hij ook dacht dat Symen Gilles een lekker wijf was. Een verwarring die veel moeilijker te begrijpen is. Wouter begon daarna met Symen allerlei zaken te doen die niet geschikt zijn voor andere Ketnet-kijkers. Oorschelpen werden uitgeslurpt als oesters en neusgaten werden volgespoten met zelfgemaakte slagroom. Symen zijn vriendin zag dit allemaal gebeuren en ze maakte het meteen uit om daarna kindjes te gaan helpen in Afrika. Tot overmaat van ramp bleek ook dat Symen zijn fiets gepikt was. (Volgens mij was het Stijn die zijn achternaam miste.)

Omdat Symen zijn fiets gepikt was nam Wouter van Peer hem langs achter op zijn fiets. Laat ons hopen dat er daar geen kinderen van komen anders zitten we helemaal met de gebakken peren.

(Wordt vervolgd)

Vijf Haiku's

Bruine herfstbladeren
mannen in het volkscafé
rimpels als nerven.

Tupperware party
haar dochters maagdenvliesje
in een bewaardoos.

Roddelkapsalon
gif-groene vrouwentongen
op de vensterbank.

Bloesems voor de kerk
een doodskist komt naar buiten
leven en dood.

Kerstfeest in juli
nuchter worden na de drank
kalender checken.

Turnhout 2012: februari

(foto: nieuwsblad)

Warmmakers

Februari was een opwarmer, een degustatie, een vooruitblik, een warmmaker naar het echte programma van Turnhout 2012. Vele projecten werden voorgesteld en het jaar kreeg een vorm. Zo was er de voorstelling van de optredens in de watertoren, de data voor Open Doek werden bekend gemaakt, de programmatie voor het openingsweekend viel in de bus. Ook andere projecten zoals de Vitrine, Pop-up, Tweespoor en De Tweede Helft in het begijnhof lieten weten dat ze onderweg waren. Ik begin stilaan te watertanden.

De voorstelling van de watertoren verliep goed, Wanna Panda? speelde met bevroren vingers een speels setje en het werd weer snel duidelijk dat dit duo in betere omstandidheden (geen vrieskou) veel in zijn mars heeft. Het voorjaar van de watertoren ziet er alvast veelbelovend uit, Wanna Panda? komt nog eens terug en ook andere fijne groepen zoals de Bende van Kartoesj en Les Enfants terribles zijn niet te missen. Leuk is ook dat het aanbod heel divers is, van draaiorgels naar monologen en van dans naar rockmuziek. Voor die laatste categorie zal het echter niet simpel zijn, The Deer Friends hadden op de voorstelling moeite om een goed geluid af te leveren omwille van alle galm en als je dan weet dat the Deer Friends nog maar rustige rockmuziek maken in vergelijking met bv. Influenz dan ik toch eens benieuwd hoe dat gaat klinken.

Wanna Panda? en The Deer Friends

Wanna Panda? zal trouwens in de watertoren zijn laatste optreden spelen. Het is enorm spijtig maar in Turnhout zijn we nooit lang verdrietig over een split. Turnhoutse groepen zijn namelijk zoals chemische verbindingen, als ze uiteen vallen in de afzonderlijke elementen duurt het nooit lang voor er weer andere bindingen ontstaan. Zonder de split van Atmosfever hadden we geen Video Volta gehad, zonder de split van Where is Johnny? hadden we geen Da Fabrik gehad die op zijn beurt na de split dan weer zorgde voor Soldiers Heart en zonder de split van Blue Foxx hadden we geen Deer Friends gehad.

Die Deer Friends zijn trouwens hun topjaar van vorig jaar aan het verder zetten. Ze mochten vorige maand in Brussel een Colombe-sessie opnemen. Leuk is dat ze daarmee tussen een rijtje straffe groepen staan zoals JFJ, Hong Kong Dong en Marble Sounds. De Deer Friends zijn wellicht de enige groep in het rijtje dat nog geen platencontract heeft. In de Colombe-sessie brachten ze van op een dak in Brussel een akoestische versie van hun nieuwe hit 'USA'. Waarschuwing: als je dit twee keer luistert krijg je het deuntje niet meer uit je hoofd.

Stage

Afgelopen maand heb ik het enorm druk gehad. Ik was stage aan het doen op het Heilig-Graf. De leukste lessen die ik moest geven waren die rond poëzie. Kolfje naar mijn hand. Spek voor mijn bek. Ik had de leerlingen allemaal een liefdesgedicht gegeven van mezelf, ze moesten daarna (zonder dat ze wisten dat ik het geschreven had) drie vragen schrijven die ze over het gedicht aan de schrijver zouden willen stellen. Toen ze allemaal hun vragen gepend hadden vertelde ik dat het mijn gedicht was en mochten ze hun vragen stellen. Ik vond dit zelf een goede motiverende les, in plaats van saaie analyseopdrachten konden ze zelf vragen verzinnen en echt stellen. Nuja, de praktijk was iets anders. Na twee vragen waren alle vragen over het gedicht veranderd in persoonlijke vragen. 'Bent u samen geweest met dat meisje?', 'Hoe is het afgelopen'. Ik wist plots wat het was om door de story geïnterviewd te worden.
Jureren en optreden

Over jongeren en dichters gesproken. Deze zondag zal ik voor de 6de keer jury zijn bij de Kunstbende categorie TXT. Ik heb deze week al de kans gehad om de inzendingen te lezen en er zitten weer enkele pareltjes tussen. Het is heel fijn om sommige deelnemers jaar na jaar te zien groeien, sommigen doen al 3 of 4 jaar mee bij TXT en elk jaar worden ze iets beter.

In maart zal ik zelf nog vier keer het podium bestijgen. Op het openingsfeest van Turnhout 2012 kun je mij vinden in de automaat en ook in de variétéshow op de grote markt. Voor het eerst zal ik op hetzelfde podium als Margriet Hermans staan. (Ik breng volgende maand verslag uit van de backstage.) Woensdag 21 maart zal ik dan met enkele andere Turnoutse dichters strijden voor een podiumplaats in de performancewedstrijd Frappant TXT (in de bib in Herentals) en op 23 maart zal ik in de watertoren een van de eerste optredens geven. Het optreden zal bestaan uit drie kleinere delen. Het eerste met stadsgedichten, het tweede met ouder werk en het laatste met nieuwer werk uit de nog te verschijnen bundel 'We'.

Grappig aan die gedichten uit de bundel 'We' is dat ze door de computer zijn geschreven. Met behulp van een zelfgemaakt (door bevriende geek) computerprogramma worden de eerste versies van de gedichten geschreven. Later ga ik die dan aanpassen en veranderen tot betere gedichten.

En zo heb ik het enorm druk. Ik ben dus een nieuwe bundel aan het maken, een boek aan het corrigeren dat ik vorig jaar schreef, een nieuw boek aan het maken, aan het optreden, plannen aan het maken voor een evenement in oktober, en oja ik zou het nog bijna vergeten: ik ben een toneelstuk aaan het maken. 'Doolhoofd' is een productie van Kaaimen geregisseerd en geschreven door Stijn van de Wiel en mezelf. Het zal op 21 april in premiere gaan in het Gevolg. En het gaat zonder twijfel mijn beste stuk ooit worden! Tot dan!

Optredens voorjaar 2012

4 maart: Jureren TXT op Turnhoutse voorronde van Kunstbende
(Voor het zesde jaar op rij zal ik de categorie TXT jureren op de jongerenkunstwedstrijd Kunstbende.)

4 maart: Drie live sketches tijdens de prijsuitreiking van de Turnhoutse voorronde van Kunstbende samen met Wouter van Peer.

CANCEL!!!!! 17 maart: optreden op opening Turnhout 2012 grote markt. Gedicht samen Dj Courtasock.
(naar aanleiding van de opening van de markt en het feestjaar zal ik samen met Dj Courtasock een gedicht brengen dat speciaal is geschreven voor die avond. Samen Met Jef Neve, Margriet Hermans, Mise-en-plis, Stany Crets etc.)

17 & 18 maart: optreden met de automaat voor opening Turnhout 2012.
(De automaat keert na een lange tournee door Vlaanderen terug naar huis. Speciaal voor het openingsweekend zal hij terug in Turnhout te zien zijn.)

21 maart: Frappant TXT voorronde in Herentals met oa. Charlotte Van den Broeck, Symen Gillis en Tom Driesen.
(Turnhout boven op deze voorronde van Frappant. Kom ons aanmoedigen in de bib van Herentals!)

23 maart: Optreden in watertoren Turnhout met stadsgedichten.
(Wim Paeshuyse schrijft al jaren gedichten waarvan vele zich afspelen in Turnhout. Een deel van deze stadsgedichten werden reeds gepubliceerd en zullen ook in de watertoren voorgedragen worden. Deze gedichten worden aangevuld met de betere poetry-slamwerkjes uit zijn collectie. Wim trad al meer dan 70 keer op met zijn poëzie en hij stond op podia in heel Vlaanderen. Niet te missen.)

21 & 22 april: Vertoning van toneelstuk van Kaaiman in Het Gevolg
(Samen met Stijn van de Wiel en 7 jonge deernes heb ik voor Kaaiman een toneelstuk gemaakt dat dan vertoond wordt)

10 mei: Optreden in watertoren Turnhout met Vzw Oase 'Flauwe moppenbureau Loeters & vee.
(Zoekt u nog een mop? Vzw Oase organiseert voor de eerste keer 'Flauwe moppenbureau Loeters & Vee.', een bureau waar je moppen kunt krijgen over ieder onderwerp. U roept gewoon een onderwerp en de tafelzitters van 'Flauwe moppenbureau Loeters & Vee.' maken bij dit onderwerp een resem aan leuke en flauwe moppen. Met onder andere Dominic Depreeuw, Stijn van de Wiel, Bertrand Lafontaine en Wim Paeshuyse. Interactie verplicht en niet te missen.)

12 mei: huiskameroptreden met Tom Driesen en Les Enfants Terribles
(Poetry at home speelt zich deze af in de huiskamer van de beste Turnhoutse schrijftsers.)

24 mei: Optreden in watertoren Turnhout / Comedy Try-out nieuwe show met Wouter van Peer als gast.
(Naast stadsdichter is Wim Paeshuyse ook een ervaren comedian. In het najaar gaat 'De Ge-had-er-bij-moeten-zijn-show' in premiere. Wederom een show vol absurde en flauwe humor. Het optreden in de watertoren zal dan ook een try-out zijn van nieuw materiaal aangevuld met oude klassiekers. Er zal ook een guestperformance door Wouter van Peer gebeuren. Niet te missen.)

10 augustus: Optreden monologenfestival op Moerboot in Turnhout.
(Ik zal er enkele, speciaal voor dit optreden, herwerkte hoofdstukken brengen uit mijn tweede boek.)

Zee

we waden in de zee, we baden met twee
het zand op onze voeten, de golven
spoelen het strand

sporen meteen uitgeveegd, het is valavond
en er valt niets te bewijzen
want voor die ene laatste keer

zijn we elkaars alibi
weinig geluk in de casino's
meer met het uitzicht op zee

reclameslogans, de clichés
in onze levens nog even
baden met twee

(illustratie: Oona Mäkelä)

Watertorenfestival

Begin dit jaar sta ik 3 keer in de watertoren. Een keer met gedichten, een keer met comedy en één keer met Vzw Oase!

Turnhout 2012: januari

We zijn al iets meer dan een maand ver in Turnhout 2012. Misschien de laatste culturele hoofdstad van Vlaanderen. Het maakt alles makkelijker om ook de beste culturele hoofdstad van Vlaanderen te worden.

Het is nog en kalme aanloop naar de opening in maart toch kunnen we wel zeggen dat het een goede opwarming is geweest in deze koude dagen. Ik heb alvast één hele straffe voorstelling gezien dit jaar. Kiss & Cry van Michele Anne de Mey en Jaco van Dormael. De voorstelling was een aanschakeling van prachtige beelden gemaakt rond een simpel maar mooi verhaaltje. De sfeer was het best te vergelijken met Amelie Poulain, al kan de Franse voice-over daar natuurlijk ook wel iets mee te maken hebben. Maar het straffe aan heel de voorstelling was dat er een film live op de scene werd gemaakt aan de hand van mini-scene en vingerdans.

Ultima Vez twee weken daarvoor was dan weer een lichte tegenvaller. De combinatie van theater en dans was geen geslaagd experiment. De voorstelling bleef nog wel overeind door de leuke choreografieën maar het was toch een les van schoenmaker blijf bij je leest.

De familie van den Broeck is vorige maand bijna onafgebroken in het nieuws geweest en ook dat zorgt voor een uitstraling voor 2012. Zowel vader als zoon hebben een beroep waar ik als jonge schrijver/literatuurliefhebber alleen maar jaloers op kan zijn. Goed bezig.

Persoonlijk was het een rustige maand op cultureel gebied voor me. Ik had examens en ik moest daardoor al mijn gedichtendagoptredens schrappen. Wel gaf ik voor de Kunstbende een workshop powezie in de Bibliotheek van Turnhout. Het liep allemaal goed tot aan het deeltje over taalspelletjes. Ik vertelde de cursisten dat taalspelletjes vaak gebruikt worden in poëzie. Ik had de bijbel der taalspelletjes, de Battus Opperlans, naast me liggen en ik vertelde een voorbeeld uit een eigen gedicht. Ik vertelde dat als je de eerste letters van elk woord in de titel van het gedicht 'Tastbaar innig naakt naast elkaar' achter elkaar zet je de naam krijgt van het meisje waarover het gedicht ga (een mopje dat ik trouwens vaak uithaal). Een cursist ontleedde daarna mijn werk verder dan dat ik zelf als had gedaan en zei: en als je de tweede letters achter elkaar zet krijg je 'anaal'. Daarna waren de cursisten er van overtuigd dat ook dit de bedoeling was. Vaarwel reputatie.

Ik kijk alvast hard uit naar de optredens in de Watertoren. Omdat ik er ook zal optreden heb ik alvast een voorsmaakje gekregen van de programmatie die zaterdag bekend gemaakt zal worden. En ik moet zeggen dat het alvast heel leuk lijkt. De programmatie is heel divers en ik denk dat er enkele mooie pareltjes tussen zitten.

Ik kijk natuurlijk ook al heel hard uit naar mijn eigen optredens. Ik er staan er al enkele op het programma en het leuk eraan is dat elk optreden wel iets anders is. Een comedy optreden, een huiskameroptreden, een poetryslam, een performancewedstrijd, een automaatoptreden, een monoloogoptreden etc.

Ook mijn eerste stappen in de theaterwereld zullen weldra te zien zijn. Samen met Stijn van de Wiel heb ik voor Kaaiman een voorstelling gemaakt die in het weekend van 20 april gespeeld zal worden in het Gevolg. Ik ben er zelf bijzonder tevreden over en ik durf gerust zeggen dat het beste toneelstuk is dat ik al gemaakt heb. Komen kijken is dus de boodschap!

Knip hier - Zeven jaar

We ontmoeten elkaar terug na zeven jaar.
Na zeven jaar met haar favoriete man.
Ik zeg: 'elke cel in je lichaam vervangt zich
minstens één keer in zeven jaar.'
Zij zegt: 'Ik ben veranderd.'

Het sneeuwt als ik haar naar huis wandel,
ze draagt haar eenzaamheid als een warme winterjas.

Ze vraagt me binnen voor earl grey
maar ik twijfel en zeg nee.

Ik wandel terug in de voetsporen die ik juist liep.
Ik zie elke stap die ze nam
en herinner me de woorden die ze zei.

En als ik terug kom aan het café
waar ik haar terug ontmoette,
krijg ik het plots heel koud.


(Photo: "Alto" © HP1984published in Flickr Nov 30th 2008http://www.flickr.com/photos/newhpete/3067162917/)

Stadsgedicht 9: Stroom

(Naar aanleiding van gedichtendag. Het thema dit jaar is stroom.)
Stroom

We zitten in den Boemel en kijken uit het raam.
Stromen mensen komen af en aan.
Ik zeg: 'het station lijkt wel een pompend hart,
het hart van deze stad'.

Haar deca-koffie staat voor haar decolleté.
Ze kijkt naar buiten, lacht naar me,
slurpt de laatste druppels
en vraagt: 'Ga je mee?'

(Lipstick op de witte tas,
een lok haar voor haar linkeroog:
details die ik niet vergeten mag.)

We nemen de eerste bus die vertrekt
zonder te weten waar we terecht zullen komen.
Ze zegt: 'Ik moet af en toe deze stad uitgaan
anders voel ik mijn bloed niet stromen.'

gedichtje voor Scott Fitzgerald

Gedichtje voor F. Scott Fitzgerald

Je stierf op de kortste dag
Je hart stond stil en ook de zon
Je ging achteruit,
terug naar waar het begon.

Je hebt slechts één kans
(ga weg van Parijs)
Eén laatste jazz-dans
voor je laatste reis.

De grote ogen
kijken je toe
rooddoorlopen.