Ik ben op het poetry and wine festival. Je krijgt gratis wijn bij de optredens. Dat is een goede truc. Een vrouw draagt een t-shirt met het opschrift 'I'm only here for the wine'. Mijn dag kan niet meer stuk.
Ik luister naar Stefan Hertmans, die niet weet dat er naast zijn vrouw er nog iemand in de zaal zit die hem kan verstaan. Als hij probeert om in een van zijn gedichten een vies woord zoals 'constipatie' of 'piemel' te zeggen, omdat hij denkt dat enkel zijn vrouw hem kan verstaan, dan zal ik hem betrappen. Maar Hertmans doet dat niet.
Een mooie Sloveense draagt na elk gedicht de vertaling voor. Ze heeft goed geluisterd naar het ritme en ze draagt het prachtig voor, al versta ik niets. Haar stem kalmeert.
Na Hertmans komt Raul Zurita, een bekende Chileense dichter die nog tegen de schenen sjotte van Pinochet. Toen de man een uur eerder het gebouw binnenkwam, voorover gebogen, oud, schuifelend en met een map onder zijn arm, wist ik meteen dat hij een dichter was. Die map blijkt overbodig. Uit zijn hoofd slamt hij een kwartier een gedicht over de favella's. Ook dit versta ik niet, maar ik voel het wel.
De mooie Sloveense kan het ritme in de vertaling niet volgen. Ze is niet gewoon om te slammen, maar haar poging is goed. Telkens ze 'barakski betonski' zegt, denk ik aan Berckmans die volgende week alweer negen jaar rust in het putteke.
Er zijn teveel glazen wijn (Vina Kobal) ingeschonken. Ik help de barvrouw met het probleem. Ik gedraag me nooit als een arrogante toerist. Ik help de plaatselijke bevolking en ik ben dankbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten