Uppsala half 9 savonds. Ik zit in een studentencafé. Ik ben geen Uppsala-student maar de griet aan de kassa liet me toch door met een knipoog. Ik drink witte wijn, Chardonnay, voor 27 kronen, zowat 3 euro, niet veel voor Zweden (een paar dagen later betaal ik in Stockholm voor een kleiner glas 82 kronen). Er is goede muziek, zo vond ik deze plaats ook, ik hoorde 'Fake tales from San Fransisco en volgde het geluid. In de kelder is de bar en ik zit in de tuin naast een standbeeld van een eland 'The Catcher in the Rye' te lezen. Het zit hier vol 'phonies' zoals Holden Caulfield zou zeggen en geile Zweedse Wijven zoals ik zou zeggen.
Nadat ik genoeg kreeg van het lezen stapte ik op een tafel af en vroeg ik of ik er even bij mocht komen zitten. Het waren 2 jongens en 2 meisjes, 1 meisje haar naam was Unni, 1 jongen zijn naam was Oskar, hij leek een beetje op de heel jonge Steve Coogan, de andere twee hun namen ben ik vergeten. Ik ben zo slecht in namen onthouden dat het beschamend is voor een toekomste leerkracht. Ik wist op het einde van voig schooljaar nog steeds niet alle namen van mijn klasgenootjes, ik bleef iedereen gewoon Patrick en Patricia noemen.
Anyway, Ik zat dus aan een tafeltje buiten bij deze vier hippe studenten. Ze waren verbaasd dat ik was binnengeraakt in het studentencafé waar de drank veel goedkoper is. In Uppsala zijn er 12 zulke studentencafés met elk hun eigen muziekgenre, dit is één van de drie indie cafés, de andere twee zijn om de hoek. Het viertal gaf me wat tips wat ik zou moeten bezoeken (eigenlijk zeiden ze vooral wat ik niet zou moeten bezoeken). het waren 4 echt sympathieke mensen, ik meen het. Ze zeiden dat ik een andere keer zeker moest terugkomen, in de zomer is de stad echt dood (zoals Leuven maar niet zo lelijk) en ik zei dat ik het zou doen, ik meende het nog ook.
Ik kan me nu, dit schrijvend aan een waggel tafeltje in mijn hostel, zelfs niet herrinneren dat ik hen iets wijgemaakt heb, ik was heel de tijd eerlijk. Anyway.
Na een tijdje ging ik door want ik was de deurcode van de hostel vergeten en ik was bang dta ik niet meer binnen zou geraken. Ik gaf iedereen nog een hand en vertrok terwijl 'First of the gang' van Morrissey speelde, dat betekende veel voor mij. Ik kan niet wachten tot ik de Mozz volgende maand zie en ik kan ook niet wachten hoe ik hem de dag erna nog eens zal zien. Anyway.
Ik liep dus terug naar de hostel door de winkelstraat van Uppsala en er speelde een singer-songwriter wat liedjes op zijn gitaar. Echt goed. Ik gooide 4 kronen in zijn gitaarzak en liep verder. Ik verwachtte om mensen aan te treffen in mijn hostelkamer maar het is hier leeg dus besloot ik dit hier te schrijven. Ik slaap in een kamer van 6 met 3 anderen, 2 Belgische wijven en een Australiër. De 2 komen uit Limburg, de ene is zo'n mollig type dat altijd en snickers of mars in haar toiletzak heeft als reserve. 2 uur geleden was ze al ruzie aan het maken met de andere waarmee ze rondreist, een lange smalle, omdat deze bijna de diepvriespizza's in de oven van de hostelkeuken had laten aanbranden. Ze waren nog perfect te eten maar de gedachte dat ze nog langer op voedsel zou moeten wachten maakte haar gek. De Australiër op de kamer is dan weer heel vriendelijk en sympathiek, alle Australiërs die ik ben tegengekomen waren dat trouwens (en dat waren er veel). Ze trekken altijd voor minstens een half jaar rond in Europa. Knetter.
Anyway. Ik ga nu verder lezen in 'The Catcher in the Rye', echt een geweldig boek dat iedereen moet lezen. Ik meen het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten