(voor Elisabeth)ik sta op het punt om op te staan
ik trek de stekker uit de wekker
en duik terug onder de dons
ruik mijn zweet, zwaai het deken,
bereken de geslaapte uren
en trek besluiten voor ik tot
uitkomsten ben gekomen: te weinig
verlang terug naar dronken dromen
en probeer het deken over me te slaan
ik sta op het punt om op te staan
maar...
ik ben te zwak, het deken te zwaar
de warmte omhelst me zacht
ik zucht wolken, de lucht is koud
en ik houd een onderonsje met de dons
sluit mijn oogleden en schuif
zacht terug in het zwart van de nacht
en dan later..
een zonnestraal uit een kier klieft de kamer
streelt langzaam langs mijn wang
en wrijft warm en zacht de nacht
uit mijn verdoofde slaaphoofd
de zon wekt mij uit mijn zondagszonde
ik sta op het punt op te staan,
nog een laatste wijzerronde
ik wikkel mij een laatste keer
wik dan of ik al dan niet zou gaan
ik sta op het punt om op te staan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten