De Raffenberg familie

Bij het haken wordt ze ingehaakt, aangeraakt
hij komt naast haar zitten, neem de kader
en zegt: ‘Kijk dit is vader’

Hij houdt het portret voor haar en wijst,
ookal valt er niet naast te kijken, naar de potloodlijnen,
een man, zittend in profiel die op hem lijkt

maar ouder, alsof hij haar wil toevertrouwen,
hoe ook later hij zich ontplooien
naar de uitgestippelde lijnen, het verdwijnen

(en moeder die toekijkt en overziet
hoe herhaling je recht in de ogen kan kijken,
hoe het verleden niet valt te ontwijken)

En als de kader terug aan de muur
ziet zij haar toekomst, wat haar toe komt
hoe ze zal kijken en overzien