Bijbel
Er werd aangebeld. Omdat het nog maar negen uur in de ochtend was, en mijn vrienden dan nog allemaal slapen, besloot ik eerst door het raam te kijken. Ik opende het raam en keek twee verdiepingen naar beneden waar ik twee vrouwen voor mijn deur zag staan. Ik riep 'Hallo?', de twee vrouwen keken op en zeiden: 'We komen vertellen over de hoop van de Bijbel.' Ik zei: 'Daar heb ik geen tijd voor.', wat ook echt waar was, want ik moest Facebook nog checken. Juist toen ik mijn raam wou dichtdoen viel mijn oog op de bijbel op de vensterbank. Hij ligt daar al jaren om ervoor te zorgen dat het raam niet dichtwaait wanneer ik het openzet. Bijbels zijn daar uitermate geschikt voor: ze zijn zwaar en wanneer ze door de regen nat worden, maakt dat niet uit, Jezus kan toch over water lopen. Ik nam de bijbel vast, voelde het gewicht even in mijn hand en gooide toen de bijbel naar beneden. De vrouwen waren juist terug beginnen wandelen wanneer ze de plof achter hen hoorden. Ze keken om, zagen de bijbel, keken naar boven en vroegen waarom ik dat deed. Ik riep: 'Dat is om de hoop van bijbels te vergroten.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten