Verlengingen

Mijn tentoonstelling in Mokkakapot is wegens groot succes verlengd met één week. Je kan ze nog bewonderen tot 8 mei.

Voor E.

(foto: Jackson Eaton)

ik probeerde haar te zeggen
dat spijt niet nodig
dat het mooi
dat ze dit heus ook wel
als ze nuchter
en niet stomdronken

ze keek naar mij
onbegrijpend
alsof ze me niet verstond
ik herhaalde het nog een keer
trager, tussen elk woord
een pauze

ik verteld haar dat een coma
ook maar gewoon een lange
diepe slaap.
veel dromen
dat wakker worden naast haar
het mooiste moment van mijn leven

Blijde gedachte: tentoonstelling + publicatie

Onlangs werkte ik mee aan Blijde Gedachten, een project dat troost wil bieden bij negatieve diagnoses in ziekenhuizen. Veel leerlingen van het Heilig Graf maakten werkjes en die zijn nu tentoongesteld in een prachtige scenografie in het Taxadriamuseum in Turnhout. Op één van de tentjes waarin ze tentoongesteld zijn staat ook een gedichtje van mij.

 

Binnenkort verschijnt er ook nog een publicatie met troostende teksten en gedichten met drie gedichten van mij en met werk van Tom Driesen, Bart Meuleman, Brigitte Van Aken, Karl Van den Broeck, Riet Vanloo en Walter Van den Broeck 

Illustraties Wide Vercnocke bij mijn optreden in Oostende

 

 (Bij 'Je lach') 

 (Bij 'Blindehondbegeleidingshond')

(Bij 'Taakspanning')

Kebabcup

Volgende optredens

Deense post

Ik verblijf 72 uur in Kopenhagen. Mijn kamer is niet veel groter dan de tweepersoonsmatras waar ik op slaap. In een buitenwijk komt een zwerver naar me toe, hij vraagt geen geld, maar de gratis plastiek vork waarmee ik juiste een salade at. Ik geef hem ook mijn leeg flesje water. Om te weten hoe hip een juist een koffiebar is, moet je de macbooks tellen. Ik kijk 20 minuten naar een werk van Vilhelm Hammershoi. Ik schrijf veel brieven naar verloren liefdes. Ik zit elke avond in hetzelfde naamloos café, niemand weet hoe het heet. Er hangen geen uithangborden van bier en het lijkt altijd gesloten. Ik lees het nieuwe boek van Tjitske Jansen, het is een fragmentarisch verhaal over haar jeugd, maar ze slaagt er in niet sentimenteel te worden. In een cinema in het centrum kijk ik de nieuwe Roy Andersson. Mijn Zweeds is net voldoende om niet te verstaan of ik nu moet huilen of lachen. Na de film kom ik per ongeluk op de rode loper van een nieuwe Deense film terecht. De fotografen weten niet of ze foto's moeten nemen of niet. Eentje neemt het zekere voor het onzekere. In een boekenwinkeltje koop ik een postkaartje met een quote van Sylvia Plath. "I desire the things which will destroy me in the end"

Rommelmarktvondst

Vorige zondag kocht ik een mooi oud schrift je op de rommelmarkt. Op twee pagina's stond al iets geschreven. Op één pagina stond het volgende tekstje in het Engels. Traumama.

My mom is a alcoholic!
I don't know why!
But I think that is because she had a one night stand my dad is gone.

Israelietenstraat

Soms zie je dingen gebeuren die poëzie zijn. Dit was er zo eentje:

Een moslim liep de Israelietenstraat in.
De straat liep dood.

Hoe het begon

Hoe het begon

Haar geur was het eerste wat ze achterliet. Rode wijn, zweet en sigaretten. Dan haar mascara, een zwarte veeg op het hoofdkussen. Dan was er de tandenborstel. Mensen zeggen soms dat het begint met een tandenborstel, maar dat klopt niet. Het begon met haar geur, dan een veeg mascara en pas toen een tandenborstel. Een blauwe.

Toen, in de derde week was er een onderbroek die ze vergat. Ik waste het uit en plooide het op. Een kanten slip naast mijn lelijke boxershorts in de schuif. Natuurlijk vergat ze dat ze haar slip vergeten was en vergat ze er weer één. Een reserveonderbroek zat vanaf de derde week week geplooid in haar kleine lederen tasje. Dit was met voorbedachten rade. Plots lagen er drie onderbroeken in mijn schuif. Ze liet lange haren achter in de douche. Ik droogde ze en bewaarde ze in een enveloppe met doorkijkvenster die ik had gekregen van de stad.

Toen was er sok. We hadden er lang naar gezocht en uiteindelijk fietste ze met haar blote linkervoet in haar schoen terug naaar huis. Enkele dagen later vond ik de sok, al stofzuigend onder de zetel. Een slurpend geluid. Ik waste de sok met de hand uit in de lavabo. Droogde hem op de bar van de douche en legde hem naast die drie onderbroeken.

Zo begon het. Daarna kon ik het niet meer bijhouden. Meer kleding, boeken, ontbijtgranen, maandverband, honing, liefde.

Wat ik afgelopen dagen deed...

Zaterdag 4 april presenteerde ik de 10de editie van De Sprekende Ezels Turnhout. Ook Stoomboot kwam optreden en dat was weer heel straf.

 Tijdens de opening van de nieuwe expo in kunstgalerij Troebel Neyntje lag er een stand van de Onderste Plank in de vitrine met twee publicaties die ik maakte.

Op 10 april traden we met De Kempische Mentaliteit op² twee jaar Ballonnenvrees. Ik deed een nieuwe tekst. Het is altijd fijn om op het podium van Gert Vanlerberghe te mogen staan. Lees zijn verslag van de avond hier. 

Proefbuispoëzie 1: Eénnachtpracht

 

In januari 2015 kwam Proefbuispoëzie 1: Eénnachtpracht van Wim Paeshuyse uit. In een proefbuis zitten 16 zinnen op apparte strookjes, deze 16 zinnen vormen één gedicht, maar de volgorde bepaalt u zelf. Zo zijn er 20922789888000 opties!

 Proefbuispoëzie bestaat in veel verschillende uitgaves zowel de proefbuizen (reageerbuizen voor de Nederlanders) zijn soms anders, als de kleur van papieren strookjes (soms ook kalkpapier) en de kleur en grootte van de dymo-etiketten.

Het is ook een soort ode geworden aan Marcel van Maele. Proefbuispoëzie doet onherroepelijk denken aan Van Maele’s gebottelde gedichten. Gedichten die opgerold in een fles zaten. Proefbuispoëzie heeft echter het interactieve aspect van Van Maele niet had.

Proefbuispoëzie wordt uitgegeven in een beperkte oplage van 50 exemplaren. Bedoeling is om in 2016 een nieuw gedicht te maken.

Tentoonstelling in Mokkakapot - de foto's

 Chantal Rens kwam op haar verjaardag uit Tilburg om te helpen met opstellen

Opening van de tentoonstelling met een optreden van De Kempische Mentaliteit