dinsdag 30 november 2010

Poetry @ Home


Voor het luttele bedrag van 30 euro komen er twee dichters en 1 muzikant bij jou thuis optreden. Wat liefdesgedichten verwarmen je living beter dan een haardvuur. Wat gedichten zijn leuker dan VTM kijken.

Contact: wpaeshuy@hotmail.com of driesentom@hotmail.com

Kortom:
- Kostprijs bedraagt 30 euro (10 euro/ act)
- Buiten de regio Turnhout komt er een surplus van een halve euro/km bij
- meer of minder dichters/ muzikanten is overeen te komen. (10 euro/ act)
- optredens zijn privé, voor openbare optreden en optredens voor meer dan 30 personen gelden andere tarieven.
- De dichters zijn meestal Tom Driesen en Wim Paeshuyse, vervangingen zijn mogelijk. Beiden staan bekend voor grappige en energieke optreden. Ze 'slammen' hun gedichten in plaats van voorlezen.
- Muzikanten zijn wisselend
- wij proberen in te spelen op uw specifieke wensen
- een optreden van 2 dichters en 1 muzikant samen duurt minstens 45 min

maandag 29 november 2010

Boekengedicht (1)


(naar aanleiding van de nacht van de poëzie is er een wedstrijd 'boekengedicht' waarbij je een gedicht moet vormen door boekruggen te stapelen)

Twee vrouwen
wachten op barbaren
voor een echt succesvol leven

liefde is business,
geheime kamers,
mijl op zeven

Het onderzoek begint,
liefdesschijnbewegingen,
woestijn

de aanraking,
schaamte,
fantoompijn

Miranda July in de Slegte


Niemand hoort hier minder dan jij

zondag 28 november 2010

Anna

inkt op bruin inpakpapier (40cm x 50cm)

vrijdag 26 november 2010

she's gone



(een oud animatiefilmpje van me)

de Krant

een tekst van toen ik 17 was:

Ken je dat gevoel? dat je 's morgens opstaat met een broek vol goesting, en je zo geil bent als heel de Europese otterpopulatie. Nu niet dat er nog veel otters rondzwemmen hier, maar toch. Geil zijn.

Je lief is de avond voordien langsgeweest, en zoals dat soms gaat met je lief, wat gesmos. Voelen dat haar borsten nog wel daar hangen waar je ze de laatste keer hebt achtergelaten, tasten dat die kreukel nog wel in haar billen zit, geen cellulitis, maar een kreukel door gebrek aan strijk, en ruikend thuiskomen bij die vertrouwde geur. Je hebt je kleren onhandig van je lijf verwijderd, waarom moet een T-shirt over je hoofd als je tong juist in iemand anders zijn mond zit? Je hebt haar blouse losgeknoopt, haar beha van de haak gehaald en je haakt beide duimen aan de zijkant achter haar slip, je linker aan haar rechterkant, en je rechter aan je linkerkkant. En dan, als ultieme anticlimax word je teruggefloten omdat ze haar regels heeft. Je zou voor minder anarchist worden met al die regels, maandstonden, russen, loeten en de rooie vlag.

Dus er gebeurt niets, waarmee ik niets bedoel, als dat niet kan dan hoeft de rest ook niet. Je lief gaat naar huis en jij gaat slapen met je lul die van zwaarte door je buik dreigt te vallen. Rukken doe je niet, dat is voor mensen zonder lief of voor mensen met een lief waar geen ruk aan is. En dus sta je 's morgens op met nog steeds een zware rots in je broek, je schraapt je keien bijeen en kleed je aan met maar een gedachte, seks. Je haalt je krent uit je brievenkus en begint de poorvagina te pezen in je neuken. Je pakt het blood uit de bust en je smeert jezelf een boken met kontfituur. Je bent nog steeds je gatet aan het pezen en je peest hardop: tong, aars en paring steeds zeldschamer aan de Belgische bust, Vulvauitbartsing op Reeta, Peeters poept flauwelul, een sexpert beweert dat Sm masten piet schedelijk zijn, man stal fietsen in zijn tuin die er al een maand stonden, weer een bloedbad in Magdad, nieuwe regels omtrent russische uitvoer.

Ken je dat gevoel? Dat je denkt dat heel de wereld tegen je is? Je zou van minder gek worden.

donderdag 25 november 2010

coöperatie

(illustratie OOna Mäkelä & Wim Paeshuyse)

maandag 22 november 2010

Cursiefliefde



je staat in al mijn lijstjes,
mijn zoen-, mooie stemmen- en slaaplijstje
mijn lijstjesmeisje


ik stuur alle lege wijn
flessen gevuld met boodschappen naar jou
de kilopost komt ze dagelijks ophalen

met mijn leeggoed
kan je je rekeningen terug betalen

maar ik raak je niet,
jij leeft in de verre far niente,
aan

wat overblijft is geen lief-
de details staan in cursief

zondag 21 november 2010

een film


Een film.

Wil ik mij in cachou hullen,
eenzaam langzaam liggen
en liefst in schaduw aan
bomen. Eldorado tekent
heupwiegend contrasten.

Afgetekende rode oker
liggend in nachten en
achteraf laat ik continu
iedereen aanbidden.

Maar eerlijk. Laat iemand
eens nachten mij aanraken.
Uitstervend dansen.

Sommige treffen eerder plots,
hangend aan naakte idealen.
Einde.

zaterdag 20 november 2010

vriendschap


3.

We speelden al verstoppertje van toen we vijf waren,
ik zat in de hondsroos en bitterzoet,
maar jij zag mij niet.

Het donkerrood aan mijn vingers,
oh bessen, oh doorns,
nooit proefde roest zo zoet.

Ineengehurkt als in het begin,
deed ik krakende rotsenpogingen,
soms keek jij mijn richting uit.

Jij zag me wel,
maar je hulde mij liever in eenzaamheid
zoals klimop die de eik bedwingt.

2.

Soms kom je nog op visite,
onder de pergola drinken we karamelkoffie:
pogingen je zoet te houden.

Ik weet: het is nog steeds een spel
als je mijn struiken inspecteert.
Ze zijn mild, frambozen en kruisbessen,

zoals jij ouder bent geworden.
Met gerimpelde mondhoeken
rechtstreeks naar de grond wijzend.

1.

Ik probeer me soms de smaken te herinneren
en ik heb spijt dat ik niet rechtsprong.
Zodat jij me wel moest vinden

en ik nog steeds die smaak
van bloed en bessen
in mijn koude mond zou hebben.

vrijdag 19 november 2010

Hapert

Dit vind ik dus grappig:

G. Ros TV-Video-Hifi

Reparatie van radios en televisies
Adres: Oude Provincialeweg 68-70, 5527 BR Hapert
Telefoon: 0497-381187

Twilight Entertainment

Reparatie van elektrische huishoudelijke apparaten en verzorging van entertainment.
Adres: Joseph van Dingenenstraat 7, 5527 GX Hapert
Telefoon: 0497-330806

donderdag 18 november 2010

dinsdag 16 november 2010

want in want

(want in want is de wintervariant van hand in hand)

want in want
is de enige manier
om te landen

wat ze denken
doet me niets
wij met twee

onze handen
weggestopt
onder de draden

en dan hopen
dat de wind
ons toch nog vindt

en meeneemt
waar er geen
zwaartekracht is

de stilte van het woord
de hartstocht
van de laatste letter

en dan te plet-
walsen over hun
greinzen

we hebben grenzen
we zijn niet ziek
we zijn de jeugd

van de piek

maandag 15 november 2010

Draaifbaaisjoeting


(exclusieve voorpublicatie van de eerste pagina van 'Turnhout brandt', de Turnhoutse misdaadroman)

'Koemaan der is nen draaifbaaisjoeting gewest, makt da ge in de kombie zit.'
'waar na wer?'
'in de braand'
'godverdoemme ast braand is het ook altij in de braand, en ast daar ni braand ist wel in schorvut maar das ene pot nat daar'

Inspecteurs Wouters en Gorris stappen samen in een combi nadat er een oproep is geweest van een oude dame. Al wekenlang wordt de Turnhoutse wijk den Brand geterroriseerd door twee rivalerende bendes die vechten om drugs te kunnen dealen. Doordat die wijk de grootste afzetmarkt is van Vlaanderen gaat het er hard aan toe. Iets later komen de twee inpecteurs aan in de wijk.

'Kekt der lee nen dooie'
'amai diee hemme ze ook schoon in zen reet geschote'
'das precies me een mitrajet gebeurd'
'amai ja der staan zoveel gattekes in da ge hem kunt gebruike om de spagetti af te gieten'
'wadist zal ik dan maar de tupperweirdemonstrante belle in plots van den ambulaans?'

De inspecteurs nemen contact op met het hoofdkwartier en ze rijden even iets te eten halen. De ambulance arriveert juist bij het lijk wanneer de de twee inspecteurs terug zijn van frituur Den Tunnel.

'verdoemme ik had toch gene ketsjup moete pakke, na dak da bloed hier zien liggen is men honger precies over'
'mmmdsmmnimmergmmgeftmmmeranmaai'
'eet eerst awe mond is leeg ver da ge iet zej'

Terwijl de twee inspecteurs hun eten verorberen hebben de ambulanciers reeds een laken over de man gelegd en wachten ze op de lijkschouwing voor de fotoshoot. De twee besluiten de wijk verder te onderzoeken op sporen van geweld en eventuele daders.

'godverdoemme hedde da gezien?'
'wa?'
'daar in de gracht'
'wa?'
'ik zou zweren da ik daar nen drugskikker za springen'
'och zwanst na ni'

De twee stapten met hun pistool in de aanslag de combi uit en stapten richting de gracht die tussen de weg en het maïsveld liep. 'ik hoor hem' zei inspecteur Gorris en inderdaad, uit de gracht klonk een kikker die in plaats van 'kwak' de hele tijd 'crack' riep. Vlug liepen de twee inspecteurs terug naar de combi en belden ze om versterking.

p1

(illustraties exclusief voor startkabels door OOna Mäkelä)

zondag 14 november 2010

zaterdag 13 november 2010

brillen


We dragen beiden brillen. Ik zeg: 'megane is japans voor brillen'. Zij zegt: 'wil je thee?' 'Goed, zolang het geen rozenbottel is'. 'Is earl grey goed?'

Er is thee voor twee maar 'er zijn geen glazen' zegt ze. Ik zeg: 'ik heb twee glazen in mijn bril, en jij hebt er ook twee'. Ze lacht niet.

We slurpen om beurt uit de slurf van de theepot. Ze zit naast me in de zetel, ik ruik haar parfum. We verbranden onze monden en zwijgen.

'Ik heb dit al vaker gedaan' zegt ze om (mij) (haarzelf) gerust te stellen. Langzaam knoopt ze mijn hemd los.

Later ligt mijn buik tegen haar rug en sluit ik haar met armen en benen in. Zo liggen we tegen elkaar. Als de brillen op het nachtkastje.


(afbeelding uit mijn dagboek van Oona Mäkelä)

vrijdag 12 november 2010

papierverspilling

Dodezielen op Allerjazzdag (3)


Dodezielen op Allerjazzdag - 27 okt
-een dag gevuld met JMH Berckmans-

4 laatste fragmenten

De rode draad in het stuk is een bruine streep. Berckmans verwaarloosde zijn lichaam. Hij at ongezond, rookte constant, nam tijdens een periode van een jaar of tien (rond de eeuwwisseling) geregeld drugs en hij was als hij genoeg geld had meestal dronken. Vaak had hij zelfs geen geld om toiletpapier te kopen en scheet hij in zijn broek. Dit beschreef hij dan ook niet zelden in zijn boeken. Ook in het toneel komt dit regelmatig voor.

Zo is het vierde laatste fragment een verhaal waar hij nadat hij weer eens in zijn broek gescheten heeft een vrouw ontmoet in de cinema Cartoons in Antwerpen en deze met Berckmans begint te flirten. Tot de schrijver vraagt dat hij zijn wortel in haar brievenbus mag steken en deze antwoordt met 'nee, ge bent mijn type ni en trouwens ge stinkt naar stront'.

In het derde laatste fragment speelt de acteur Berckmans dan weer na tijdens een van zijn hilarische interviews voor de televisie. (zie fragment) De interviewer vraagt Berckmans over een citaat dat hij gebruikt in het begin van zijn boek 'Bericht uit klein Konstantinopel':

Strangers from another planet
welcome to our hole
just pick up a guitar
and we'll play some rock & roll
but the money's no good
just get a grip on yourself
The Stranglers



Het voorlaatste fragment is een van de aangrijpende brieven aan zijn gestorven moeder die vooral in zijn laatste boeken ('As op Allerjazzdag' en 'Ge kunt geen twintig zijn op suikerheuvel') gepubliceerd zijn. In deze brieven druipt de wanhoop er van af, het zijn smeekbedes aan zijn moeder om terug te komen. In deze brieven wordt het prachtig duidelijk hoeveel Berckmans aan zijn moeder had. Deze brieven kunnen als een hoogtepunt in het oevre van de schrijver beschouwd worden.

In het laatste fragment doet de acteur met passende outfit Berckmans na terwijl hij aan het poetryslammen is bij Circus Bulderdrang ( een poerty-muziek performance groep waar Berckmans in de jaren 90 deel vanuit maakte. Met o.a. Vitalski) Het is misschien wel een van de bekenste acts van Berckmans 'De man van staal' waar de schrijver na het opsommen van alle edelmetalen besluit 'IK BEN DE MAN VAN STAAL' waarop zijn moeder antwoordt: 'zevert ni, en vergeet uw gat niet af te kuisen als ge bent gaan kakken'

De rode draad in het stuk was een bruine streep en de plot een prot.

donderdag 11 november 2010

Tom Driesen

Turnhoutse dichter wint prijs op boekenbeurs

De Turnhoutse dichter Tom Driesen heeft op de slotdag van de boekenbeurs de Gouden Meeuw voor beste vormgeving in ontvangst mogen nemen voor zijn bundel 'Pizzeriaromantiek'. De Gouden Meeuw is een prijs van de organisatie Creatief Schrijven die de prijs uitrijkt aan boeken/bundels die in eigen beheer verschenen zijn. 'Pizzeriaromantiek' is een dichtbundel die in stand kwam in samenwerking met de Historische Drukkerij van Turnhout.

Tom Driesen blijkt aan een succesjaar bezig te zijn. Eerder dit jaar won hij al de Nekkanacht wedstrijd voor beste songtekst, werd zijn liefdesbrief uitverkozen tot beste uit 1001 inzendingen en hij werd derdes in de provinciale voorronde van het Belgisch kampioenschap poetryslam. Tom Driesen was eerder al lid van het Turnhoutse Collectief Dichterbij.

Dodezielen op Allerjazzdag (2)


Dodezielen op Allerjazzdag - 27 okt
-een dag gevuld met JMH Berckmans-

Terug richting Boerhaavestraat

Na een half uur verliet ik het immense Schoonselhof. Er vlogen zeven ganzen in V-formatie richting zuiden over het kerkhof. Op de terugweg las ik in 'Taxi naar de Boerhaavestraat', een veel grimmiger en grauwe boek dan 'Brief aan een meisje in Hoboken'. 's Avonds ging ik dan naar 'Berckmans', een stuk van Jurgen Delnaet met teksten van Berckmans in de Rataplan, een kleine oude theaterzaal niet ver van onze school.

Delnaet heeft in het werk van de schrijver vooral gezocht naar de meest humoristische en vrolijkere stukken. Ik heb zo'n vermoeden dat hij uit elk boek wel een of meerdere fragementen heeft gekozen. Zo herken ik 'Polonaise voor het Voetvolk' uit 'Het zomert in Barakstad', 'Top twintig aller tijde definitieve versie' uit 'Brief aan een meisje in Hoboken', 'Vrouwen in zes steden' en 'Met Jan in de metropool of de ballade van wasted youth' uit 'Vergeet niet wat de zevenslaper zei' en nog enkele andere fragementen die ik niet direct kan plaatsen.

Het decor is zeer miniem, een microfoon die de acteur gebruikt om meer rock 'n roll stukken te spelen, een opgezet wit hondje dat Charlowieke, de hond van Berckmans moet voorstellen, en een zetel vol kleren die de acteur bij elk fragement verwisselt.
Het vreemde aan het toneel is dat de acteur er alles aan doet om te zijn als Berckmans, de valse baard, veel te grote bril, kleding en de handbewegingen maar dat hij wel praat in het algemeen Nederlands wat bevreemdend overkomt. Verder weet hij angstaanjagend goed Berckmans neer te zetten op het podium.

(foto: de kaft van zijn boek 'het onderzoek begint')

woensdag 10 november 2010

Dodezielen op Allerjazzdag (1)


Dodezielen op Allerjazzdag - 27 okt
-een dag gevuld met JMH Berckmans-

Ronddwalen op het Schoonselhof

Momenteel zit ik voor het graf van de in armoede gestorven schrijver JMH Berckmans. Het gras op de ereweide is nog steeds vochtig. Het is '271010110731' zoals Berckmans zou noteren, iets na 11 op 27 oktober. Ik heb drie springuren tussen de les Nederlands taal 1 en de les Basiskaders van het leerkrachtenberoep en ik had gisteren besloten dat ik vandaag een 'Berckmans-dag' zou houden.

Na de les Nederlands wandelde ik naar de bushalte langs de Boerhaavestraat die zich vlakbij onze school bevindt. Met de bus reed ik naar de Rooseveltplaats en daar nam ik de tram 24 Hoboken- Schoonselhof. De trip alleen doet je al denken aan Berckmans, twee van zijn boeken hebben namelijk de titels: 'Taxi naar de Boerhaavestraat' en 'Brief aan een meisje in Hoboken'.

Met deze twee boeken ben ik vandaag ook op weg. Ik maakte een keuze uit 17 verschillende boeken die ik van deze schrijver bezit, daarmee bezit ik al zijn boeken behalve zijn dichtbundel 'Tranen voor Coltrane'.

Na een half uur op de tram te zitten terwijl ik las in ' Brief aan een meisje in Hoboken', een van zijn meer toegangkelijke boeken kwam ik aan op Schoonselhof en na een zoektocht van 20 minuten langs graven van Hendrick Consience en Herman de Conick vond ik eindelijk het met steenkolenbedekt graf van Berckmans. De grauwgrijze blinkende steenkolen geven het graf iets speciaals. Enerzijds zijn ze natuurlijk een metafoor voor zijn donker leven en anderzijds zijn ze een verwijzing naar Limburg, de geboorteplaats van de schrijver. De steenkoolmijnen van Limburg (o.a. Waterschei) komen regelmatig voor in het ouder werk van de schrijver. Een een gouden plaatje staan de woorden 'Hier dwaalt J.M.H. BERCKMANS in de grauwzone van Barakstad. 28-10-1953 31-08-2008', hij zou morgen 57 jaar geworden zijn.

Grappig genoeg ligt Berckmans begraven naast de dichter Marcel van Maele, beiden hebben nooit één cent van de verkoop van hun boeken gezien. Berckmans omdat hij er amper verkocht (soms maar 12 op één jaar) en Van Maele omdat hij blind was. Verder op de ereweide liggen personen als Julien Schoenaerts, Hubert Lampo, Gust Gils, de Antwerpse meesterchocolatier Burie en Nonkel Bob. Vrolijke vrienden.

dinsdag 9 november 2010

Affiches voor Live@Cycloon



De drie eerste affiches die ik maakte voor live @Cycloon



maandag 8 november 2010

kamperen in de kempen


Ik zit in een caravan. Ik geef mezelf even vrijaf en kampeer in de kempen. Het uitzicht is prachtig, achter me is er een typische Vlaams stortplaatsje met afval. Oude bakstenen, een kapotte fietstas, ongebruikte dakpannen en wat rot hout is er overgroeid met wat mos en onkruid. Prachtig is het, ik zou er uren naar kunnen kijken. Helaas geef ik mezelf maar even vrijaf.

Rechts kijk ik dan weer op een metbetonplatenopgetrokkenmuurtje. Als je een fles wijn drinkt kun je in deze muur patronen vinden waar alle grote schilderijen op gebaseerd zijn. Links kijk ik dan op een stapel leeggoed. Bakken vol leegheid. Als ik voor me uitkijk zie ik door het gordijntje een blauwe auto staan en de ingang van een duikersclub.

In deze caravan geen internet maar wel een gasfornuis en een reservewiel. Een sticker met 'kamperen bij de boer, krek dat is't' en vliegenmepper die prima dienst doet aangezien ik geen vlieg kan bespeuren. Het is zaterdagnamiddag 14u34 en de bladeren vallen van de bomen. Je ziet de depressieven elke dag beter en beter hangen.

Ik zit in een caravan, 'en wat nu?' denk ik bijmezelf. Ik ben 23 en ik zit in een caravan, hoe is het zo ver kunnen komen. Ik voel me als een goudvis in een bokaal in een huis van een bejaarde vrouw die heel de dagen in haar zetel naar de veetee-em zit te kijken. Ik voel me als een bejaarde man die jarenlang heeft gezocht naar die ene boom om zich in de herfst te verhangen en die op zijn uitgekozen dag ontdekt dat ze juist zijn boom hebben omgehakt.

Ik voel me als een caravan die in plaats van in een mooi bos of leuk stuk weiland moet staan op de parking van een drankhandel waar depressieven hun drank komen kopen om vervolgens met de kruiwagen hun leeggoed te komen terugbrengen. Ik voel me als zo een caravan. En in die caravan zit ik.

zondag 7 november 2010

Liefde in de Lift van een Loft



Liefde in de Lift van een Loft

Er lekt liefde uit de spleten
We praten en we weten
Dat enkel de ontkenning
de waarheid bevat

ik wil je afkeur kussen
maar je vraagt te wachten
mijn lach is een
neergaande parachute

dan sla je mij in coma
en slaap je naast mij
in mijn zachte zetel
van ons gebundeld gestuntel

Nu schok je me wakker
Alles lijkt veranderd
Ik was gelukkiger toen
Met mijn ogen dicht

zaterdag 6 november 2010

vrijdag 5 november 2010

Acrosoomreactie


Acrosoomreactie

Noem me zoals je
Wild
In mijn oorlel
Bijt
De spits af
Zuig het bloed
Gestold aan mijn
Lijf
Mijn lichaam in
En rijf
Mijn zaad
Zoekt een weg
Op kousenvoeten
Wegsluipen
Onder jouw huid
Wil ik me wegsteken
-jouw vel als deken-
Jouw lichaam waarin ik gezeten
Zal bloeien als violen
Zal vloeien en dolen
Om uiteindelijk
Jouw te vinden
Diep vanbinnen
Daar
Laat ik het leven
Bevend
Herbeginnen

donderdag 4 november 2010

dinsdag 2 november 2010

Je naakt me geil


je naakt me geil
een beet nekt mij
beetje bij beetje
beetje, dij, spleetje

je naakt me geil
als je mijn rug ruig buigt
mijn buik ruikt
en mijn navel uitpluist

lager spant de rand
van mijn kloppende bokser
tot jouw hand
zich haast verbrand

jouw lippen slippen
uit en je tuit tot ik
verdwijn gelegen tegen
de hemel van je gehemelte

zwijgend hijg ik
tot ik je hoger hijs
en de hongerige groef
van jouw mond proef

dan komt mijn cavalerie
als rovers aandraven
om jouw enclave
te veroveren

ze galloperen gulzig
en houden slecht zelden
halt om te drinken
aan de vijver van je lijf

waar later ook mijn
mond zich lang aan lest
en ik snorkelend kronkel
tussen jouw spelonken

(tot er ons nog
slechts één ding rest)

we beginnen met de lijnen
van het linnen samen te knijpen
en jij stuurt en schuurt
terwijl ik stuw en duw

in de schaduw van een vrouw
lig ik gevangen onder jou
onderga ik heel trouw
tot een laatste zucht

de lucht vult
en we eindelijk
beamend terug
kunnen inademen

Mobiel


maandag 1 november 2010

Mevr Plath op visite


De Turnhoutse Bib is gesloten. Momenteel verhuist men de boeken van de oude bib naar oude klaslokalen in het Sint-Victorinstituut. Het moet een hele job zijn alle boeken te verhuizen, naast de zichtbare collectie zit er ook nog een redelijk grote collectie verborgen in de kelders.

Voor de boeken moet de verhuis ook niet prettig zijn. Ze worden wellicht tijdelijk in dozen of plastik boxen opgesloten tot ze na een tijdje een nieuwe plaats krijgen. Welnu, om een boek dat te besparen en ook de medewerkers van de bib een beetje te helpen is er nu een boek bij me op visite.

'Zie, de duisternis lekt uit de scheuren' van Sylvia Plath is zo momenteel op bezoek. Het boek, dat de beste gedichten van de schrijfster bevat, is zo al donker genoeg. Het dan ook nog eens in een donkere doos opsluiten lijkt mij vreselijk.

Ik heb de gedichten al meermaals gelezen en ik heb deze ook allemaal in andere bundelingen reeds thuis staan. Ik heb het dus niet uitgeleend om te lezen. Natuurlijk sla ik het nog wel eens open op een willekeurige bladzijde om dan het gedicht hardop te lezen. Maar veleer is zij gewoon een gast.

Ze verblijft samen met de andere bundels en boeken van Sylvia Plath is mijn gasoven. Door plaatsgebrek bewaar ik nu eenmaal sommige boeken op andere plaatsen dan mijn boekrek. Kenners van Mevr. Plath vinden dit misschien ook een beetje luguber, aangezien de schrijfster zelfmoord pleegde door haar zelf te stikken met haar hoofd in de gasoven. Maar vrees niet mijn gasoven werkt niet, vandaar dat hij functie doet als boekenrek.

'Zie, de duisternis lekt uit de scheuren' verblijft nu hier met haar collega's zoals 'Ariel', 'De glazen stolp', 'Brieven naar huis', 'dagboeken' en 'Mijn uren zijn met schaduw gehuwd'. Het moet eens iets anders zijn voor haar. Op visite bij haar vriendinnen/collega's. Ook haar ex Ted Hudges hangt in de oven rond, al weet ik niet dat ze dat wel zo prettig vindt.

Op 15 november gaat de bib terug open en gaat ze terug waar ze hoort. In de poëzieafdeling bij de P van Drs.

artikel waar de foto en de titel een rare combinatie geven