zondag 17 januari 2016

Publicatie: Jong van Hart, Grijze haren




Een tijd geleden ging ik met Tom de Ridder van Bloedgroep K een dag mee naar woonzorgcentrum Sint-Lucia. Hij liep daar verschillende kamers binnen met een grammofoonspeler om de oudjes de bakelieten liederen uit hun jeugd opnieuw te laten horen en zo wat herinneringen op te halen. Ik schreef bij twee bezoeken gedichten en die gedichten zijn nu samen met foto's en ander materiaal in een mooi boekje/magazine over het project gepubliceerd. Het ziet er allemaal bijzonder mooi uit.

Komende optredens





Zesverdiepingenzekerheid


Buiten wacht een hondje jankend
Ik herken de geur als ik de draaideur
ruil een naam tegen een kamernummer
& besluit de trap om gezond te

Verpleegsters op crocs plakken zich los
een doorschijnende man wandelt baxter
tralies snijden het landschap in plakjes
& in de wachtkamer mag je dan toch nog roken

ze draagt een sponge-bob-t-shirt
ogen branden door kartonnen muren
de perzikdons groeit zienderogen
fruitvliegjes zijn gebroken pixels

ze turft dagen op haar arm
ademt angst uit haar cellen
en zegt: ‘het is ingewikkeld’
terwijl ze naar haar verband kijkt

Ik kijk rond en zie:
de acht hoeken en twee bedden
en ik weet:
ik kan haar wel bezoeken,
maar niet redden

Berichten uit Baarle

Column voor Suiker van Januari 2016.

Scherpstellen met Hammershoi

- Links: JH Weissenbruch,Te Noorden bij Nieuwkoop, 1901. (Collectie Dordrechts Museum)
- Midden:  Vilhelm Hammerhoi. The building of the Asiatic Company., 1902. (Ordrupgaard Kopenhagen)
- Rechts:  Vilhelm Hammerhoi. The building of the Asiatic Company., 1902. (Statens museum Kopenhagen)


Bovenstaande schilderijen komen uit dezelfde periode van 2 jaar. Het linkse behoort tot de Nederlander JH Weissenbruch, midden en rechts behoren tot de Deen Vilhelm Hammershoi.

Bij Weissenbruch lijkt het gebouw onbelangrijk. Door het prachtige hemellicht wil hij ons vooral de haven en de zee laten zien. Het gebouw blokkeert het zicht. Het is een venster waardoor we naar buiten kijken. Misschien irriteert het gebouw zelfs.

Hammershoi schilderde twee keer  een soortgelijke poort. een extra gebouw spiegelt zich hier ook aan de andere kant. De eerste keer schildert Hammershoi een boot. Hierdoor weten we dat het gebouw aan de waterkant ligt. Het is moeilijk te zeggen waar hier de focus op ligt. We kunnen het schilderij het best bestempelen als een stadszicht. Je ziet waar de Sankt Annagade uitkomt in de Strandgade. je ziet een mast van een boot. je ziet een gebouw.

Het laatste schilderij is geen stadszicht meer, maar enkel een gebouw. We zouden kunnen afleiden dat het een belangrijk gebouw is omdat het er duur uitziet (voor die tijd) en omdat het een eigen poort heeft. Maar de twee hoeken van de tegenoverliggende gebouwen zijn eraf gesneden waardoor het bestaan van straten wegvalt. De boot en dus ook de haven en zee vallen weg. het gebouw lijkt gehuld in een vreemde mist. Alles achter het gebouw is weggevallen.

De drie foto's zijn als het scherpstellen van een foto. De fotograaf/schilder verlegt de focus van de zee naar de stad naar een gebouw, zonder zijn kadrage te veranderen.