zondag 27 augustus 2017

Zin op lichtborden #2

Op dinsdag 22 augustus werd er een hele dag lang een zin van mij getoond op de infoborden in Turnhout. De zin kom uit 'Haaikoe', de haikubundel die ik samen met Wouter van Peer maakte. Hij is trouwens nog steeds te koop!

Het is de tweede keer dat er een reeks gedichten van Collectief Dichterbij, maar ook van anderen getoond wordt. Het is oorspronkelijk een idee van mij, maar de geweldige Liesbeth Aerts van Collectief Dichterbij zorgde er, samen met de mensen van de stad Turnhout, voor dat het idee ook werkelijkheid werd.

Berichten van de Grintovec



Om 8u komt het meisje me ophalen. We rijden met de viermaalvier naar Kamnik en later de bergen in tot het te steil wordt. We parkeren op 812m boven de zeespiegel.

We klimmen het eerste deel op de zuidflank. De zon brandt in onze ruggen. Het zweet drupt. Om het uur wissel ik van t-shirt. De natte t-shirt hang ik aan mijn rugzak te drogen.

Alles is een evenwichtsoefening. Elke stap. Hoeveel water je mee naar boven zeult. Hoeveel eten. Hoeveel rustpauzes. Of je steunt op de linker- of rechtersteen, hoe je je stok in de aarde priemt.

In mijn rugzak zit: 1,5l water (te weinig), een half notenbrood met kaas, 3 mueslirepen, wat noten en een hardgekookt ei. 

Het vervelende van kijken waar je je voeten zet, is dat je te weinig van het landschap kunt genieten. 

Ik vertel veel, maar verzwijg dat ik al minstens 15 jaar geen bergen meer heb beklommen, dat twee maanden geleden mijn benen zo verzwakt waren dat ik nog amper op kon staan, dat de Kempen vlak is. Ze kijkt bedenkelijk naar mijn vlakke stadsschoentjes.

Na twee uur klimmen zijn we halfweg. Aan de hut van Kokskro Sedlo, houden we halt en eten we. Daarna klimmen we verder om uiteindelijk de top van de Grintovec, op 2550m hoogte, te bereiken.

De wol van een karkas van een schaap waait in de wind en wuift ons toe. Ze vertelt dat het arenden zijn en dat beren in lagere gebieden leven. Ze is goed in mij geruststellen. 

Op de laatste flank voor de top komen we een oude man tegen die al aan de afdaling is begonnen. Hij zegt dat het goed is dat ik mijn vriendin naar boven jaag, door het gebrek aan zuurstof krijgt ze een betere uithouding. Hij lacht samenzweerderig.

We overstijgen de bomen, dan de struiken, dan het gras, dan onszelf en tenslotte de wolken.

In de afdaling komen andere spieren in actie. Rollende stenen tonen de weg. De zwaartekracht is opgewonden.

We zijn om iets over zeven terug aan de auto. Het begint te schemeren. Ljubljana zullen we niet meer bereiken voor het donker. Toch stoppen we nog bij een mooi bergmeertje. Het water is blauw en koud.  

Op de terugweg praat een man met een heel monotone, lage stem, lang op de radio. Ik vertel over Bob Ross en zijn fans met insomnia. Ze vertelt dat de man op de radio over muziek praat. Dat hij heel veel weet. Hij praat over Astrud Gilberto. Ze spelen 'The Shadow of your Smile.' Geluk zit een kleine Sloveense studentenradiozender.

Om 20u30 zet het meisje me terug af. Ik geraak met veel moeite en pijn de trap op naar de vijfde verdieping. Ik douch, eet en slaap. Pijn kan heerlijk zijn.



zaterdag 26 augustus 2017

Doorkijkje

(Foto - station Mechelen 25 augustus 2017)
Klik op de foto voor groter formaat

schermpjes kijken
onze blikken raken elkaar niet
spoorrails

dinsdag 15 augustus 2017

Blinddoek

(collage - oude tijdschriften en acrylverf - 2017)

maandag 14 augustus 2017

The Truth and the Legend



In mijn favoriete film 24 Hour Party People, wordt het hoofdpersonage bedrogen door zijn vrouw. Hij betrapt haar in de toiletten waar ze seks heeft met Howard Devoto (The Buzzcocks, Magazine, ..) De scene wordt nagespeeld door een acteur, maar iets later zien we de echte Howard Devoto, als poetsman, tegen de camera zeggen dat dit nooit echt gebeurd is. Daarna volgen de woorden van Tony Wilson: 'I agree with John Ford: If you have to choose between the truth and the legend print te legend.'

Deze quote vertelt meer dan we op het eerste zicht zouden vermoeden en is veel algemener dan deze anekdote. 24 Hour Party People is een historische film, ze vertelt het verhaal van 20 jaar muziek in Manchester. Als je als geschiedkundige naar de film zou kijken, zou je veel fouten ontdekken. Geschiedkundigen zijn bezig met het verzamelen van feiten, daarmee proberen ze een verhaal te reconstrueren. Maar het verleden leeft enkel in het heden en als de verzamelde feiten niet interessant genoeg zijn om ze te vertellen, dan is het werk van de geschiedkundige ook zinloos. Deze paradox wordt vertaald door deze quote.

Alles draait om het verhaal. 24 Hour Party People vertelt dan ook niet de feiten, maar de verhalen die verder leven rond de Manchestermuziekscene en het platenlabel Factory Records. Door die verhalen, en niet door de feiten, is de film ook gemaakt, die op zijn beurt weer zorgt dat de verhalen blijven verder leven.

'Kiezen' tussen de waarheid en de legende is dus niet echt een keuze. Ze hangen aan elkaar vast als een siamese tweeling. Afzonderlijk zijn ze niet levensvatbaar. Daarom is deze quote, die grappig genoeg op een meta-manier ook nog eens fout geciteerd is, zo mooi en toepasselijk.

dinsdag 8 augustus 2017

Hammershøi-lamp


(Vilhelm Hammershøi-Lamp - Hout, glas, olieverf, ledplaatje - 2017 - 34x25cm)

De afgelopen maanden werkte ik met de figuurzaag hard aan een lamp die geïnspireerd is op de bekende interieurs van Vilhelm Hammershøi, mijn favoriete schilder.




Bijbel


Bijbel

Er werd aangebeld. Omdat het nog maar negen uur in de ochtend was, en mijn vrienden dan nog allemaal slapen, besloot ik eerst door het raam te kijken. Ik opende het raam en keek twee verdiepingen naar beneden waar ik twee vrouwen voor mijn deur zag staan. Ik riep 'Hallo?', de twee vrouwen keken op en zeiden: 'We komen vertellen over de hoop van de Bijbel.' Ik zei: 'Daar heb ik geen tijd voor.', wat ook echt waar was, want ik moest Facebook nog checken. Juist toen ik mijn raam wou dichtdoen viel mijn oog op de bijbel op de vensterbank. Hij ligt daar al jaren om ervoor te zorgen dat het raam niet dichtwaait wanneer ik het openzet. Bijbels zijn daar uitermate geschikt voor: ze zijn zwaar en wanneer ze door de regen nat worden, maakt dat niet uit, Jezus kan toch over water lopen. Ik nam de bijbel vast, voelde het gewicht even in mijn hand en gooide toen de bijbel naar beneden. De vrouwen waren juist terug beginnen wandelen wanneer ze de plof achter hen hoorden. Ze keken om, zagen de bijbel, keken naar boven en vroegen waarom ik dat deed. Ik riep: 'Dat is om de hoop van bijbels te vergroten.'

Zin op infoborden



Op dinsdag 25 juli werd er een hele dag lang een zin van mij getoond op de infoborden in Turnhout. De zin kom uit het miniverhaal Hoe kindjes gemaakt worden. Het is de tweede keer dat er een reeks gedichten van Collectief Dichterbij, maar ook anderen getoond worden. Het is oorspronkelijk een idee van mij, maar de geweldige Liesbeth Aerts van Collectief Dichterbij zorgde er, samen met de mensen van de stad Turnhout, voor dat het idee ook werkelijkheid werd.


Bericht van een boot tussen Tallinn en Helsinki



Aan de ticketbalie van Viking Line ...
- Hello, can I ask you something?
- yes ....
- Just out of curiosity, what does this line about alcohol mean?
- It's the amount of alcohol you can take over the border to Finland.
- Is it in bottles?
- No, in liters.
- That's quite much!
- Yes, but some Finnish people....

Toen in mei en juni ...

Op 31 mei presenteerde ik 'Muskus', een zeer fijne avond georganiseerd door De Mus. Ik trad er een paar maanden daarvoor al eens op, maar nu was ik presentator van dienst. Er waren 4 straffe acts, een biologe vertelde over wat we kunnen leren van chimpansees op het gebied van aantrekking, een meisje had een intieme film over vingeren gemaakt, er was ook een geur-dj die dampen verspreidde en ook de helft van de topgroep Poppel speelde een set.

Op 20 juni modereerde ik de boekvoorstelling van 'Graailand', het nieuwe boek van pvda-kopstuk Peter Mertens. Peter ging in debat met vier mensen uit het middenveld over thema's uit zijn nieuw boek. Ik leidde alles in goede banen.

Op 29 juni was ik veilingmeester op de veiling van Ludo Berens zijn werken. De kunstwerken van de onlangs overleden Warande-bewaker brachten meer dan €4000 op voor de ontvangstruimte voor kinderen die ouders of grootouders hebben met kanker. Meer in GVA.

Logeren


Logeren

Kom je bij me logeren
en naast me slapen?
ik zal luisteren naar je ademen
controleren of je nog steeds

zachtjes snurkt en
slapend hurkt met je
knieën tegen mijn buik

Ik ben een vlinderstruik
wiegend in de wind