Liefde in tijden van oorloger zijn geen muren meer
we leggen stenen
maar we bouwen niets
ik klop het stof
van een oude matras
en leg hem onder
de treurwilgen
we zien de bommen
in de verte als
vurige regendruppels
neerplensen
op de stad van invaliden
we houden met onze handen
elkaars oren dicht
en zoenen met gesloten ogen
om alleen te zijn
het zijn happen naar adem
uit elkaars gapende monden
het zijn happen naar lucht
die met liefde gevuld is
we zoenen tot we
nog enkel onze ontploffing horen
en het zoemen
van de vliegtuigen is gestopt
en toen lagen we daar die nacht,
het Duitse meisje en ik
als een SS-teken tegen elkaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten