(Jan Vanderveken - Ranonkel)
ik wist dat jij het was
toen je het café binnenkwam
elke beweging verraadde het
elk handgebaar
ik wil verder, je sluit me in
je drinkt rode, vroeger (een goed jaar)
de koningin van misschien
weet je nog het lege café
de verdwaalde hond
de zonsopgang
het is hard te begrijpen
alsof slapen nog
niet bestond
als een leven
zonder jou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten