Zojuist las ik het in 1997 verschenen meesterwerkje 'Girlfriend in a Coma' van Coupland uit. De titel is gestolen van een song van The Smiths. Mijn Favoriete schrijver aan de slag met mijn favoriete band. In het boek valt Karen in een een coma om 17 jaar later weer wakker te worden en te zien hoe de mensheid gedegenereerd is ondanks alle technologische vooruitgang. Niet veel later gebeurt er een tweede mirakel in het boek (als je wilt weten wat moet je zelf ook maar eens iets lezen), maar het wondere hieraan is dat het zich op 28 december 1997 afspeelde. Toeval of niet maar dat was dus de dag van mijn elfde verjaardag.
Naast de titel zitten er ook nog andere verwijzingen in naar The Smiths: als Karen in Coma ligt speelt er toevallig een liedje van The Smiths op de radio, hoofdstuk 25 begint met de zin 'The Queen is dead' (een plaat en song uit 1986) en tenslotte zegt Hamilton dat hij 'The last of the Famous international Playboys' is (een solosingle van Morrissey).
Het is trouwens niet de eerste keer dat ik The Smiths tegenkom in de literatuur. In zijn laatste boek verwees Coupland ook nog eens naar deze groep en ook Giphart en JMH Berckmans schreven in hun boeken over the Smiths:
1. Uit 'Player One' van Coupland. Rachel is een soort autiste met een hele boel aandoeningen, ze heeft geen echte emoties maar 'she loves the first thirty seconds of "A rush and a push and the land is ours" by The Smiths - the song's noises that, in a way that defies verb tenses, remind her of what it feels like to be a ghost.'
2. Uit 'Ik ook van jou' van Giphart. Ronald woont samen met Reza en zij draait constant The Smiths. Ook wordt er geciteerd uit 'There is a light and it never goes uit': 'And if a double-decker bus crashes into us, to die by your side, such a heavenly way to die'.
3. Uit 'Het onderzoek begint' van JMH Berckmans. Op pagina 38 schrijft de man van staal: 'Het zijn de Smiths die deze zaken bezingen' en een pagina verder schrijft Berckmans ook nog: 'en de hemel weet dat ik nu miserabel ben' wat de letterlijke vertaling is van een van de donkerste Smithssongs. Ook op de pagina 130 wordt er een laatste keer naar The Smiths verwezen: 'Het einde lijkt nabij, wat nu nog gezongen, behalve liederen van The Smiths.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten